In de ban van Tolkien

Eén ring om allen te regeren, Eén Ring om hen te vinden,

Eén ring die hen brengen zal en in duisternis binden

 

Voorjaar 1970. Ik ben 21 jaar. Verliefd op José. Op mijn verjaardag krijg ik drie dikke pockets van haar. Het is een trilogie van een Engelse hoogleraar Tolkien, uit 1957, ‘In de ban van de ring’. Ik begin te lezen en ben meteen gefascineerd. De hobbit Frodo trekt met een aantal reisgenoten door Midden-Aarde. Een geheel andere wereld dan waar ik in leef. Wat klein begint in De Gouw, het land van de hobbits, ontvouwt zich naar mate het verhaal vordert als een epos, waarin voortdurend nieuwe landen worden ontdekt en andere volken aantreden.

 

In 1970 zit ik middenin mijn adolescentie. Na een heftige kalverliefde en een aantal mislukte vakantieliefdes ben ik het spoor kwijt. Ook een paar vrienden heb ik de wacht aangezegd. Mijn muziek idolen ‘The Beatles’ zijn uit elkaar. Mijn lijfblad ‘Hitweek’ is opgehouden te bestaan. De Provo’s hebben zichzelf opgeheven en de periode van flower power loopt ook af. Ik zit in het laatste jaar van mijn bouwkunde opleiding en moet na de zomervakantie aan het werk. Ik woon, als enige van de drie kinderen, nog thuis bij mijn ouders in Utrecht. Maar het botert niet meer tussen ons.

 

 

Als ik Josè ontmoet krijgt mijn leven weer kleur. Het verhaal van Tolkien helpt mij om de wereld om mij heen weer als nieuw en verrassend te zien. Door de omschrijvingen van de natuur door Tolkien krijg ik respect voor oude bomen en hun schoonheid. Hij weet kleuren te omschrijven, waardoor ik geel weer als geel zie en rood als rood. Het begrip tijd gaat door de beleving van de reisgenoten voor mij leven. Ook de paranormale begaafdheden van de tovenaar Gandalf spreken tot mijn verbeelding. Ik ben jaloers op de wijze waarop de reisgenoten met elkaar omgaan. Er is sprake van echte vriendschap, wederzijds respect en onvoorwaardelijke trouw aan elkaar.

 

Door zijn boek word ik mij bewuster van veel in mijn leven, wat ik tot op heden als vanzelfsprekend beschouwde, maar door hem niet zomaar vanzelfsprekend is.

Het lezen van het verhaal van Midden-Aarde is voor mij een welhaast religieuze ervaring, waarbij het besef groeit dat er meer is in het leven dan dat het lijkt.

Ik heroverweeg de evolutieleer en wat er in de Bijbel staat door mij er later, na lezing van Tolkien, in te verdiepen.

 

De eerste keer heb ik de drie boeken snel, gretig en nieuwsgierig naar de afloop doorgelezen. De uitgebreide beschrijvingen van veldslagen sloeg ik over, evenals de vele liederen en gedichten, die overigens subliem door Max Schuchart zijn vertaald. Inmiddels heb ik het verhaal van Midden-Aarde al zo’n vier a vijf keer gelezen, telkens in een andere fase in mijn leven.

 

 

 

In 2001 begon regisseur Peter Jackson aan de verfilming van de trilogie, waardoor nu miljoenen mensen kennis hebben gemaakt met Tolkien. Als fervent Tolkien fan, heeft hij het verhaal schitterend in beeld gebracht. Toch blijft het lezen van het verhaal voor mij de ultieme ervaring. Ik zie er naar uit om het nog eens te lezen.

WAGENBOUW ANNO 2009 IN ELP

ELP - De buurt “Hogebrinksweg” is ook bezig met het versieren van een wagen voor het zomerfeest op 3 en 4 juli a.s. Hieronder een paar foto’s van hoe chaotisch het begin was. Een paar mensen bij ons in de buurt hebben de techniek in huis om na het ordenen hiervan een praalwagen te maken.

Het is nu niet de bedoeling om andere buurten in Elp af te schrikken die deze techniek niet beheersen. Maar die van ons wordt heel erg goed. Dus doe allemaal heel goed je best……!

De wagenbuurt “Hogebrinkseweg”

River Deep Mountain High

Vrijdagavond anderhalf uur naar een interview met Phil Spector gekeken uit 2007. De geniale producer die in de jaren zestig de ‘wall of sound’ maakte. Als ik ‘River Deep Mountain High’ hoor van Tina Turner, krijg ik opnieuw kippenvel, en mijmer over het meisje waar ik eind jaren zestig smoorverliefd op was.

 

Phil Spector hielp The Beatles bij het produceren van hun laatste LP ‘Let it be’ en assisteerde John Lennon en George Harrison bij hun solocarrière, wat prachtige muziek opleverde als ‘Imagine’ en ‘My Sweet Lord’.

 

Zijn privéleven is minder succesvol. Op Teletekst lees ik dat de 69 jarige Spector gisteren, na een slepend proces van vijf jaar, tot 19 jaar cel is veroordeeld voor doodslag op actrice Lana Clarkson in 2003.

 

In november 1968 ontmoet ik Sarina. Ik zit nog op de middelbare technische school, studeer Bouwkunde, en woon bij mijn ouders in de Singelstraat in Utrecht. Zij werkt als verpleegkundige in het Academisch Ziekenhuis aan de Singel, en woont driehoog op een kamertje aan de Springweg (foto). Zij heeft een LP ‘Sweet Soul Music’, met daarop het nummer van Tina (en Ike) ‘River Deep Mountain High’. Het nummer dateert al uit 1966, maar wordt begin 1969 een grote hit. We draaien het nummer grijs op de door mij van huis meegebrachte platenspeler. Zij is gek op soulmuziek. We gaan veel dansen in het uitgaansleven van Utrecht. Maar de liefde met, een paar jaar oudere, Sarina houdt geen stand. Na een paar maanden breekt zij met mij. Ik ben er kapot van.

          

 

River Deep Mountain High is nog altijd een herkenningsnummer van Tina. Zij zingt nog steeds! Deze maand was zij (69 jaar!) te zien in het Gelredome te Arnhem.

De ‘Kerst’ pudding van Sonneveld

Utrecht – Er is een nieuw boek uit over Utrecht: “Sonneveld mevrouw, de Utrechtse jaren”. De cabaretier en zanger Wim Sonneveld is al meer dan 35 jaar dood. Hij was een geboren Utrechtenaar en groeide op in een kruidenierszaak, later reformzaak, aan de J. P. Coenstraat in de wijk Lombok.

 

Wij woonden er in de jaren vijftig en zestig een straatlengte vanaf, over de Vleutenseweg, in de Busken Huetstraat er tegenover. Ik ben als kind maar een enkele keer in de winkel geweest. Wim Sonneveld had al in 1935, 18 jaar oud, het ouderlijk huis verlaten. Maar zijn ouders woonden er nog. 

Moeder kocht er niet veel, want het was een echte specialiteitenzaak. Maar één maal per jaar kocht zij er ‘kerst’ pudding. Die groene lekkernij kregen we thuis ook daadwerkelijk pas tijdens de kerstdagen als toetje voorgeschoteld. Ik vond het heel erg lekker!

 

In 1962 was Wim Sonneveld voor het eerst op de televisie te zien. Wij hadden nog maar net TV. Het liedje ‘Catootje’ uit die show werd een hit, die in de dagen daarna vaak door ons thuis nog nagezongen werd. Later kreeg hij nog veel meer bekendheid met typetjes als ‘Nikkelen Nelis de straatzanger’ en ‘Frater Venantius’. En natuurlijk met het prachtige nostalgische lied ‘Het Dorp’. 

 

De winkel in de J. P.Coenstraat heeft nog lang bestaan. In 1984 ging de zaak dicht. Tegenwoordig zit er een makelaarskantoor in.

VERSLAG BIJEENKOMST ELPERSTROOM

Hieronder kunt u het verslag inzien van de 3de publieke bijeenkomst Natura 2000-gebied Elperstroom, welke is gehouden op maandag 6 april 2009 in Café restaurant Hegeman te Schoonloo.

Derde bijeenkomst Elperstroom 6 April 2009

Oproep in het Dagblad van het Noorden

 

In het Dagblad van het Noorden van vandaag lees ik in een klein berichtje, dat de rondvaartboot ‘Neptunus’ aangemeld is als varend monument. (zie het knipsel hiernaast)

 

Vorig jaar december stond er een foto in deze krant van mijn grootouders in de rondvaartboot ‘Wilhelmina’; een zusterschip van de ‘Neptunus’.

 

Ik had de foto ingezonden naar de krant, voor de rubriek ‘Ik zoek’. Ik was nieuwsgierig waar de foto was genomen. Dat de rubriek zéér populair is, bleek uit de vele reacties.

 

Op het weblog www.elp-zuidveld.nl plaatste ik over de resultaten van deze oproep onderstaand bericht:

 

 

ELP – Maandagmorgen 8 december. Oplettende lezers van het Dagblad van het Noorden zagen het natuurlijk. Deze foto van de 'Wilhelmina' stond onder mijn naam in de rubriek ‘Ik Zoek’:

Nou dat heb ik geweten! Van de vroege morgen tot de late avond rinkelde de telefoon en stroomden de e-mails binnen! Ik kreeg zo’n dertig telefoontjes (!) Ik had al een vermoeden, dat de rubriek “Ik Zoek” in het “Dagblad van het Noorden” immens populair en veel gelezen is. De rubriek staat soms wel vaker in de week in de krant. En ik had mijn foto al in mei van dit jaar naar de redactie verzonden.

 

Maar ik ben er inmiddels ook achter, dat sinds de twintiger jaren tot ver in de vijftiger jaren iedereen uit het Noorden wel eens in deze boot heeft gevaren en waarvan telkens een beroepsfotograaf een foto maakte. Je kon voor een dubbeltje mee. In menig fotoalbum zit dus zo’n groepsfoto van een gezelschap wat een dagje uit was.

 

De foto is namelijk genomen bij de aanlegsteiger van de fa. Visser / Helder, onderdeel van de zéér populaire vakantie-uitspanning ‘De Twee Provinciën’ aan het Paterswoldsemeer. Er staat daar aan het meer ook een uitkijktoren in de vorm van een vuurtoren.

 

Hierbij stuur ik je een foto waar mijn ouders opstaan zo omstreeks 1924. Vergelijk maar eens, ik denk dat jouw foto later is genomen toen er al veel veranderd was. Paterswolde was een echte trekpleister voor dagjesmensen. Ook ik herinner me als klein kind (ik ben van 1939) dat we met een schip van een schipper in Kantens waar ik woonde met een heel gezelschap naar Paterswolde voeren en een fijne dag hadden in de speeltuin etc.

Los van het feit, dat veel mensen, door de jaren heen, in deze uitspanning zijn geweest en de locatie wel herkenden, ben ik toch verrast dat zoveel mensen de moeite namen om te reageren. Vooral de telefonische reacties waren soms ‘hartverwarmend’. Veel oudere mensen waarbij ik met deze foto blijkbaar wat los maakte en die er vervolgens graag met mij over wilden praten…!

 

Ik heb de kleinzoon van de botenbouwer aan de lijn gehad, de zoon van een broer van de eigenaar van de ontspanning, een touringcarchauffeur, enz. Op het laatst kon ik de latere bellers méér vertellen, dan zij mij hadden de vertellen! Er was deze zomer al een vergelijkbare foto opgedoken, toen ik een aantal foto’s kreeg van oud Elp, van de familie Kuik. Kuik vertelde mij, dat zijn foto genomen was bij het Zuidlaardermeer. Hij zat er dichtbij. Dit is de foto:

De meest interessantste informatie kreeg ik van de heer Keyser uit Assen. De man is nu 86 jaar, maar hij herkende zichzelf op de foto! Hij is de jongen vooraan in wit overhemd, die met zijn arm over de reling leunt. Hij was toen 14 – 15 jaar. De foto moet dan dateren uit 1936 (!) Gezien de kleding (ieder was keurig gekleed) van de mensen, kan dit wel kloppen. Hij behoorde bij een gezelschap wat uit Ten Post kwam in Groningen. Als ik op de kaart kijk, zie ik dat dit plaatsje niet zover van Appingedam ligt, waar mijn grootouders toen woonden. Het uitstapje was georganiseerd door Meester Veldman. Dat is de man, die rechts achter in de boot zit met een hoed op. Hij was het hoofd van de School met de Bijbel in Ten Post. Iemand anders wist mij te vertellen, dat Andries Visser, één van de eigenaren van de werf, als stuurman achter het roer staat.

 

De Wilhelmina is, geheel van hout in koper geklonken, in 1920 gebouwd en was tot vijf jaar geleden, nog in gebruik als rondvaartboot op het Zuidlaardermeer. Er vaarden meerdere rondvaarboten. Er was het zusterschip de Juliana en een andere boot de ‘Largo’, ligt nu in Amsterdam voor het Amstelhotel om gasten in rond te varen. Links aan de overkant ligt nog een zusterschip de ijzeren Neptunes. Deze, gedeeltelijk overdekte, boot vaart daar nog. De bootloodsen op de foto staan er ook nog. Tegen de loodsen staan veel fietsen. De uitspanning ligt vlak onder de stad Groningen en voor veel mensen was dit een uitje vanuit de stad. Ook liggen er een paar BM zeilboten in het water voor de verhuur.

 

Dus…, als je wat méér wil weten over je voorouders en hun tijd, dan is een oproep in het Dagblad van het Noorden voldoende….

De Wilhelmina troosteloos op een werf na 88 trouwe vaarjaren!

JEU DE BOULES COMPETITIE IN ELP

Beste dorpsgenoten,

Ook in Elp kan er dit jaar weer Jeu de Boules in competitieverband gespeeld worden.

Iedereen boven de 16 jaar is welkom, dus geef u gauw op dan kunnen wij zo spoedig mogelijk beginnen.

Evenals vorige jaren zal er op de dinsdagavond en donderdagavond vanaf 19.00 gespeeld gaan worden.

Informeer ook eens bij jullie familie, buren, vrienden of kennissen of ze mee willen doen.

U kunt u opgeven bij:

Jan Essink

Westerkampen 8

Elp / Telefoon: 38 00 39

Mijn ‘ontdekking’ van de Tweede Wereldoorlog

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Groningen - Dinsdagavond met de leden van de leeskring ‘The Reader’ gezien in bioscoop Pathé in Groningen. Het boek ‘De Voorlezer’ van Bernhard Schlink, was eerder al besproken in de kring. Ik was er niet bij en heb het boek niet gelezen. Maar na het zien van de film, ga ik dat zeker doen.

 

Een ontroerende film, die gaat over de verwerking, na de Tweede Wereldoorlog, van het oorlogsverleden door een naoorlogse generatie. Over schuld en schaamte van de verschrikkingen van de Holocaust.

 

Schlink schrijft in De voorlezer: „Wat moest en moet mijn generatie, die na de oorlog is opgegroeid, eigenlijk beginnen met de informatie over de verschrikkingen van de vernietiging der joden? We moeten niet denken dat we kunnen begrijpen wat onbegrijpelijk is, mogen niet met elkaar vergelijken wat niet vergeleken kan worden. [ ] Moeten wij alleen maar vol ontzetting, schaamte en schuld tot zwijgen vervallen?

 

Ik ben in 1948 geboren. Pas rond een jaar of 15 werd mij duidelijk, wat voor verschrikkingen er in de oorlog 1940 – 1945 zijn gebeurd. Ik verbaas mij erover, dat ik er in mijn vroege jeugdjaren niets van meegekregen heb. Op de lagere school leerden we over de slag bij Waterloo. Maar de slag bij Stalingrad is nooit behandeld. Blijkbaar was het in de jaren vijftig nog te actueel om de Tweede Wereldoorlog als geschiedenis te behandelen (?) Ook thuis werd er niet over gesproken. Nooit ving ik iets op in gesprekken tussen mijn ouders, met familie of bekenden. Mijn vader werkte in de oorlogsjaren in Duitsland. Later werd mij duidelijk, dat hij tijdens de inname in Berlijn was en verschrikkelijke dingen moet hebben gezien. Hij heeft er nooit over gesproken.

 

In het begin van de jaren zestig kregen we thuis televisie. Wekelijks keken we naar Dr. L. de Jong met zijn serie ‘De Bezetting’ en zag ik wat er was gebeurd. In die periode kwam de eigenlijke verwerking van die oorlog door de samenleving pas op gang.

 

Nu snap ik het ‘zwijgen’ van toen wel. De naoorlogse jaren kenmerkten zich door de inspanning om alle ellende te vergeten, door vooruit te kijken en het streven om het beter te krijgen als gezin en samenleving.

 

Sinds mijn ‘ontdekking’ van de Tweede Wereldoorlog ben ik er alles over gaan lezen en volgen. Nog steeds intrigeert mij wat er toen is gebeurd.

ENQUÊTE WATEROVERLAST

ELP - De gemeente Midden – Drenthe voert een inventarisatie uit naar situaties van wateroverlast. Vanaf vandaag woensdag 27 mei tot 1 juli wordt de enquête beschikbaar gesteld via de website van de gemeente www.middendrenthe.nl en verkrijgbaar bij de kantoren van de gemeente.

Gemeente gaat wateroverlast inventariseren

 

De gemeente Midden-Drenthe gaat inventariseren of en waar in de gemeente overlast is als gevolg van water. Om dit in beeld te krijgen wordt in de maand juni een enquête onder de inwoners gehouden.

Mensen die wateroverlast ervaren kunnen een vragenlijst invullen. Daarbij kan het gaan om water in tuinen, kruipruimtes en openbare ruimtes zoals straten, speeltuinen of plantsoenen.

Aanleiding

De gemeente was al verantwoordelijk voor de zorg van afvalwater. Zo zorgt de gemeente voor de aanleg en het onderhoud van de riolering. Maar door een nieuwe wet, de ‘Wet gemeentelijke watertaken’, is de gemeente nu ook degene bij wie u terecht kunt als u overlast heeft van grondwater en van regenwater.

Daarvoor gaan we in 2009 inventariseren hoe de situatie in de gemeente is. Daarvoor houden we een enquête onder u, de inwoners van de gemeente Midden-Drenthe. We willen namelijk graag van u weten of u overlast ervaart van water.

 

Vragenlijst
De vragenlijst is van 27 mei tot 1 juli 2009 te downloaden via de website www.middendrenthe.nl In het menu ‘snel naar…’  aan de linkerzijde van de homepagina vindt verwijzing naar de enquête wateroverlast. Daarnaast kunt u in dezelfde periode de enquête ophalen bij de Gemeentewinkels en de gemeentelijke werkplaatsen.

Aanpak
De gemeente wil op deze manier inzicht krijgen in alle overlast door water. De situaties waar de gemeente verantwoordelijk voor is, worden vervolgens aangepakt. Voor de overige situaties wordt samen met het waterschap advies gegeven.

 

Voor meer informatie of vragen kunt u bellen mevrouw T. de Jong (telefoonnummer 0593 – 539222) of mailen naar wateroverlast@middendrenthe.nl.

De laatste buurtwinkel

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                  Utrecht - Eind 1967 verhuisden mijn ouders naar de Singelstraat 13. Ik, 19 jaar en nog thuiswonend, verhuisde mee. Het huis was eigendom van aannemersbedrijf Jurriëns, waar mijn vader als uitvoerder werkte. Naast ons huis was het kantoor van de firma en op het achter terrein, bereikbaar door de naastgelegen poort, lagen het magazijn en de werkplaats.

 

Even verderop was op de hoek van de Singelstraat en de Singeldwarsstraat een buurtwinkel, een klein kruidenierszaakje waar je nog persoonlijk werd geholpen. Achter de toonbank stond een aardige jongeman van in de twintig. Hij was, als kleine zelfstandige, eigenaar van de winkel. Ik kwam wel eens bij hem in de zaak om, voor mijn moeder, wat kleine boodschappen te halen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Zicht op de Singelstraat richting de Weerdsingel. Met rechts op de hoek, net zichtbaar, de kruidenierswinkel. Even verderop, aan de linkerkant ons huisadres nummer 13.

 

Eind zestiger jaren kwamen er steeds meer winkelcentra en supermarkten, waar men zelf de producten kon uitkiezen en pakken. Moeder deed het leeuwendeel van haar boodschappen bij ‘De Spar’ vooraan op de Amsterdamse straatweg.

 

De buurtwinkel bij ons in de straat heeft het niet gered. In 1969 ging hij dicht. Op onderstaande foto, gevonden op de site van het Utrechts Archief, zag ik dat deze kruidenierswinkel op het adres Singelstraat 20 al sinds 1905 bestond.

De verkeersagent

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Utrecht - Het is 1954. Mijn moeder staat net voorbij de Catharijnebrug met de fiets te wachten, tot de verkeersagent op het midden van de kruising een teken geeft om door te rijden. Links ligt het Paardenveld en rechts is de Rijnkade. Mijn moeder wil rechtdoor naar het centrum van Utrecht via het Vredenburg.

 

Ik ben een jaar of vier, vijf en zit achterop bij moeder op de fiets. Moeder wil al verder fietsen, maar wordt met een schrille korte fluit en een kreet van de agent vermaand om te wachten.

 

Ik verbaas mij, dat ik mij dit onbeduidende voorval nog zo helder herinner. En zijn wel belangrijker gebeurtenissen van vroeger, welke ik mij zou willen herinneren. Maar ik herinner ze mij niet, omdat ik ze ben vergeten.

 

In het boek ‘Waarom het leven sneller gaat als je ouder wordt’ van Douwe Draaisma zocht ik naar een verklaring. Wetenschappers hebben onderzocht, dat door de plotselinge emotie van het moment, je hersenen geactiveerd zouden worden en in korte tijd meer details kunnen opslaan dan anders. Alsof ergens in je hersens een now-print! mechanisme wordt geactiveerd dat zonder veel onderscheidingsvermogen het hele tafereel vastlegt.

 

Dat zou een verklaring kunnen zijn. Ik ben in 1954 nog maar een klein rotjochie en heb op die leeftijd nog niet zoveel emoties meegemaakt. Maar ik moet er erg van zijn geschrokken, dat deze verkeersagent zo tegen mijn moeder uitviel.

WAGENBOUW ZOMERFEEST 1979 IN ELP

ELP – Nee, nog géén nieuw bericht. Ik wacht daarmee tot ik flink wat toezeggingen binnen heb van foto’s van de wagenbouw en meer. Tot nu toe loopt het, op dit veelgelezen weblog, nog niet echt storm (..)

Dorpsgenoot Daniel van den Hoek zag mijn vergeelde en verschoten kiekjes uit 1979 en gaf ze met de allernieuwste digitale technieken een opknapbeurt. Het resultaat mag er zijn. Het lijkt nu net of de zeskamp uit 1979 zich gisteren afspeelde in Elp….. Mijn dank Daniel! 

ELP – Voor het op handen zijnde school- en dorpsfeest van Elp, op vrijdag 3 en zaterdag 4 juli, zijn de voorbereidingen in volle gang. In het diepste geheim werkt men in de ‘wagenbuurten’ aan de ‘wagens’ voor de optocht en ook aan versiering voor de woningen en straten.

Toch is het niet moeilijk om te raden waar wat aan de hand is. Als je ’s avonds door Elp loopt hoef je maar op de geluiden af te gaan die opklinken vanuit de boerenschuren welke achter de woningen liggen. Vanuit de ene schuur hoor je schel gelach; vanuit een andere schuur klinkt gevloek en getier op; in wéér een andere schuur hoor je constant zagen, timmeren en boren; en nog weer elders hoor je de Hollandse smartlap-deunen van radio Oranje door Elp klinken.

Maar oh wee, waag het niet om nieuwsgierig het erf op te lopen om te kijken wat er in zo’n boerenschuur allemaal gebeurt! Vóór dat je er erg in hebt, vliegen de lege bierflessen om je hoofd en moet je maken dat je weg komt. In het ergste geval komt er een rijzige boerenknaap naar buiten, dreigend met een hooivork boven zijn hoofd, rennend achter jou aan. Nou, dan wil je wel wegwezen…

Hoezo, foto’s maken van de voorbereidingen van het feest…..; dat gaat dus niet lukken zo. Daarom doe ik een beroep op mijn dorpsgenoten om zelf foto’s te maken van de in aanbouw zijnde ‘wagens’ ; het andere geknutsel en natuurlijk van de bouwers.

Natuurlijk plaats ik pas foto’s van de voorbereidingen, als ‘wagens’ en straatversiering aan de openbaarheid zijn vrijgegeven.

Doe uw mededorpsgenoten een plezier en zeg mij middels een mail of een telefoontje toe, dat u een aantal foto’s maakt voor dit weblog!

Om alvast in de stemming te komen, vandaag een paar vergeelde vergeten kiekjes, 30 jaar oud, uit 1979 van de bouw van de wagen  van de Westerborkerstraat en het uiteindelijke resultaat in de optocht en van de ‘zeskamp’ spellen op het feestterrein in Elp.

De avondvierdaagse

Volgende week begint de avondvierdaagse. In 1994 liep Marlies, 8 jaar oud, voor de eerste maal mee in Doorn met haar klas van de basisschool in Leersum. Ik had mij bij haar school opgegeven als begeleidende ouder. Het was voor mij toen 35 jaar geleden, dat ik zelf meeliep met een avondvierdaagse vanuit de lagere school.

 

Wat mij, na de start, meteen opviel was het tempo waarin gelopen werd. Waar ik als bezadigde oudere deelnemer nog het idee had te genieten van de omgeving, leken de kinderen maar één doel na te streven; zo snel mogelijk de finish halen. Ook de ongeorganiseerdheid van het lopen is mij bij gebleven. Al ras vormden zich groepjes kinderen, die verschillend van elkaar de wandeling liepen.

 

Hoe anders herinnerde ik mij dat van vroeger. Eind vijftiger jaren liepen we als klas elke avond gedisciplineerd bij elkaar door de weilanden rond de stad Utrecht. Luid zingend onder aanvoering van de meester. De aankomst op de laatste avond was in het oude stadion van de voetbalclub DOS. De massaliteit van dat stadion maakte wel indruk op mij. Het was de eerste, maar ook de laatste keer dat ik in dat stadion was. Voetballen had niet mijn interesse.

 

Ik las dezer dagen ergens, dat de avondvierdaagse dateert uit de Tweede Wereldoorlog. De Duitsers hadden de vierdaagse overdag verboden. Waarop wandelverenigingen de tocht ‘s avonds organiseerden. Tot de Duitsers ook dat verboden. Na de oorlog werd de avondvierdaagse opnieuw gelopen en doen er vanaf het begin lagere scholen aan mee.

 

Marlies heeft in totaal vijf keer meegedaan met de avondvierdaagse. Samen met onze oude buurvrouw Tjitske Lubbe, waren wij op de laatste avond steevast bij de intocht aanwezig. Alle kinderen werden, in het zicht van de finish, met bloemen en snoepgoed overladen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                    Doorn, Juni 1994. Marlies 8 jaar

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                   Leersum, juni 1995. José, buurvrouw Lubbe en Marlies

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                    Leersum, juni 1996. José, buurvrouw Lubbe en Marlies

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                  Leersum, juni 1997. Marlies 11 jaar

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

             Leersum, mei 1998. Marlies tijdens intocht op de laatste avond.

“1948” door Koot en Bie

1948

Buiten huilt de wind om ’t huis

Maar de kachel staat te snorren op vier

Er hangt een lapje voor de brievenbus

En in de tochtigste kieren zit papier

Wij waren heel erg arm

En niemand hield van ons

Maar we hadden thee en nog geen tv

Maar wel radio en lange vingers

 

We gingen nog in bad

Haartjes nat, nog even op

Totdat vader zei: ‘Vooruit naar bed’

Dan kregen we een kruik mee

Gezichten op ’t behang

Maar niet echt van binnen bang

Toen was geluk heel gewoon

 

Buiten huilt de wind om ’t huis

Maar moeder breit een warme sjaal

En het ganzenbord op tafel stond er

De volgende morgen nog helemaal

Ook gingen wij naar ’t bos

Daar zijn we toen verdwaald

Van de weg geraakt, carrière gemaakt

Heel die pannenkoekensmaak vergeten

 

En Nederland herrees

Onder Drees, Fanny Blankers-Koen

Die won vier maal goud in Londen

Als je jokte was dat zonde

De legpuzzel kwam klaar

In het derde vredesjaar

Toen was geluk heel gewoon

 

Die schooltas bleek het eerste teken

Dat de zaak al was bekeken

Voor zover je zonder plichtsbesef

Je leven leed, je leven leed

 

Buiten huilt de wind om ’t huis

Maar binnen stond de kolenkit paraat

En de stoep waarop geknikkerd werd

En Nederland was groot

En niemand ging nog dood

En gezelligheid kende nauwelijks tijd

Bij waxinelichtjes van Verkade

 

Oorspronkelijke titel: Alone Again / Tekst en muziek Gilbert O’Sullivan

Nederlandse tekst: Kees van Kooten en Wim de Bie / 1972

 

14. HEMELVAORT IN ELP, DE TIED DREIT DEUR!

              Roggemaaiers van Reinhart Dozy uit 1926

`t Is Hemelvaort en ik kiek naor boeten hoe zuk weer of het is. Het döt mij denken an vrogger. As kind möggen wij die dag veur het eerst een jurkie an met kniekousen, want die dag was het feest in Elp. En het was veurjaor. In die week waren de boeren drok an het stal schoonmaken. Want dan mus het vee in`t laand wezen. Hoe lang bin ik daor al weg zit ik te denken. Al haost vieftig jaor, niet te geleuven.

Opiens krieg ik zin um er nog ies eventies weer te kieken. Maor zie `t al, er is veul veraanderd. Zachiesan rie ik met mien man Elp binnen. Rechts al direct veuran is een boerderijgie verbouwd, de koestaldeuren bint non roeten. Wij ried deur, linksof richting de Koekoekshof. En ja heur hij stiet er net as vrogger, de mallemeul.(draaimolen). Waor ik dan met mien grote breur in mög, achter in het bakkie. Ze deden de tie an de grond, even anstoten en ie dieselden de locht deur. `t Viskraompie stund er ok en touwgie trekken deden wij toen veur een stuver. Zu`k nog veul bekenden zien, dacht ik. Ik had heurd dat er niet veul meer boer waren en vrogger was het een echt boerendarpie.

Net dat wij een plekkie zöcht hebt veur de auto zie ik al iene naor mij zwaaien. Ik bin weer thoes, het is Appie waor a`k met in de klas zeten heb. Ze vertelt mij over aander Elper die in Den Haag woont, Wageningen, Utrecht, IJmuiden en oet de umgeving. Ze nuumde ok een old klasgenoot die overleden was. Dat muide mij, wat hadden wij samen veul speuld. In `t speulkwartiertie was ik zien peertie west en mien klompies waren doe de iezers die hij besleut.

Heb ie ook niet jaoren in de stad woont, vrag ze opiens. Jao, zeg ik dreumerig, nog naodenkend over mien olde speulkameraodtie. Daor kuj ja niks van heuren, zeg ze, bij paarty wal! Daor gung ik maor niet op in. Er leup jonkvolk veurbij. Ik keek ze nao en dacht die iene kun der wal ien van Aorend weden en die aander hef wal wat van Ellie. En het bleek ook nog waor te weden.

`t Weur mettertied melktied en Appie wol met heur man op hoes an. Melken dat had ik as jonk wicht ook nog daon. `s Morgens vrog op en dan snitterde ik eerst nog even under de appelboom deur. Lekker zo`n appeltie op nuchtern mage.

Ze waren al een endtie hen toen ze nog reup: Komt ies an, dan laot wij je de nes nog ies zien, het is aorig veraanderd naor de ruilverkavelings. Goed, zee ik en zwaaide heur nog even nao. Opiens gung deur mij hen, dat ik direct wal ies kieken wol en overlegde met mien man. Wij stapten weer in de auto en zetten zachiesan gaank. Daor links zee ik, woonde vrogger Hadders Marijgie. Ze keek oes vaak nao over de halve baander as wij hen schoel gungen. Ze dreug nog een undermussie. Het hoes is in de oorlog verbraand. An de aandere kaant woonde Schoenmakers Berend, die altied nog met een juk op de scholders hen melken gung. Um de bocht was geleuf ik ook nog een braandkoel. En even wiederop had Bakkers Henderkie een winkeltie. A`k er an terugge denke heur ik het winkelbellegie nog klingeln.

Mien man reed zachies deur. Gaot maor linksof, zee ik. Een eindtie wiederop stund vrogger nog een hoezie met plaggen. Daorin woonde Roef Sanders. Ieder jaor mus ik daor wat van de slacht in blokte haanddoek henbrengen. `t Was een byzunder man, hij wus veur alle kwaolties wal een kruud te vinden.

Toen reden wij langs de hoezen waor Roessingh en Dozy woonden. Wat heb ik bij heur beide vaak achter de schildersezel staon. Ze hebt gelukkig veul vast legd van Elp. Ik was dan ook bliede, dat van beide in het museum te Hoogeveen een expositie hölden is. En het mooiste was nog dat ik door mien moe vund met een garf under de narm en op het roggelaand met de hiele familie.

Wij gungen nog even wieder de nes in. Wat vrogger een rul karrespoor was, was nou asvaltstraot. Wallegies waor wij vrogger spekbrummels plukt hadden waren nou slicht. Wij kwamen bij het Keutelveld oet. Keutelveld wat eigenlijk een gekke naam, maor zal wal zo komen weden denk ik, deur de schaopen die er haost dagelijks langes kwamen en vanzulfs wat leuten vallen. Een stukkie heide wat vrogger mietstee was, was nou bouwlaand.

Wij reden deur en staken de autoweg over. Bij de Oostermao`s bleven wij staon. Ik kun mien ogen niet geleuven, gruunlaaand van toen, waren non almaol rusken. De stroom die der vrogger deur leup zag ik niet meer, wal een grote plas. Wat hadden wij vrogger daor veul heui oet haald, mien va kreeg daor ies een edder in de rieve. In een upper heui had ik as kind ies een dunderbui met maakt.Wat een fijne herinneringen. Maor nou stund er een hek met daorop NATUURRESERVAAT. Wij reden weer wieder over de asvaltweg het laand deur. Het fleerbossie waor ik blussems plukt had veur opoe`s rheumatiek was weg.

Ik had genog zeen en wol het liefst mar weer op hoes an. Ik overdacht een old gezegde: De tied, ie kunt er niet bij stille staon, want hij dreit wal deur!

Janny Kok –Wolbers / Ruinen

Janny Kok-Wolbers (1933) is geboren in Elp en woonde tot halverwege de jaren vijftig in ons dorp. Zij woont nu in Ruinen. Janny is haar hele leven al bezig met de Drentse taal en heeft daar veel in gepubliceerd. Zij vindt de Drentse taal cultureel erfgoed waar Drenten zuinig op moeten zijn.

13. HARPMUZIEK IN MIDDEN-DRENTHE

ELP - Op zaterdag 6 juni houden harpleerlingen van Nienke van Leijden een voorspeelmiddag ter afsluiting van het lesseizoen. Ze zullen na een hele dag gezamenlijk repeteren het stuk "Flidias" van Inge Frimout-Hei uitvoeren. Het concertje in het voormalig gemeentehuis van Westerbork aan het Burgemeester Gualtherie van Weezelplein 10 begint om 15:30 en duurt tot 16:30. De toegang is gratis.

Na afloop kan ieder die dat wil onder begeleiding van Nienke een harp uitproberen. Nienke geeft op dit moment nog privéles in Assen, maar verhuist deze zomer met haar harplespraktijk naar Elp. Deze voorspeelmiddag is dan ook een uitgelezen kans om eens nader kennis te maken.

Website : http://nienkevanleijden.nl
Email   : nienke{ apestaartje} nienkevanleijden.nl
Telefoon: 0592 - 399 677

12. OP ZOEK NAAR ECHTE NATUUR

ELP - Op de jaarvergadering van dorpsbelangen Elp/Zuidveld in 2008 heeft Evert Thomas, boswachter bij Staatsbosbeheer, een inleiding gehouden over o.a. ideeën voor de toekomst van de natuur rond Elp en Zuidveld door Staatsbosbeheer in samenwerking met andere natuurorganisaties. Jan Dilling vroeg zich af hoever het nu staat met deze ideeën en vroeg aan mij of dat een goed idee was om daarover te berichten op dit weblog. Evert Thomas was tot een gesprek bereid en zo ontmoetten wij elkaar donderdag bij Jan Dilling. Evert had e.e.a. voorbereid en onderstaande publicatie geschreven. We spraken af om contact te houden. Hij speelt informatie voor dit weblog door, als er ontwikkelingen zijn te melden.

                   Straks edelherten in de bossen rond Elp?

Op zoek naar echte natuur

Er zijn in Nederland bijna geen plekken te vinden waar de mens geen invloed heeft. Op de Waddenzee heeft de mens misschien nog de minste invloed want de zee neemt en geeft. Natuurlijke bossen bestaan eigenlijk niet in Nederland. Ook in Midden- Drenthe zijn alle bossen keurig geplant. Houtteelt was altijd de sturende factor. Later is recreatie en natuur steeds belangrijker geworden.

Er gaan nu steeds meer stemmen op binnen de wereld van natuurbeheerders om in bepaalde gebieden natuurlijke processen te laten bepalen hoe een gebied er uitziet. Daar horen natuurlijk ook planten en dieren bij die daarin thuis horen. Nu is het nog zo dat bijvoorbeeld wilde zwijnen alleen zijn toegestaan op de Veluwe en de Meinweg in Limburg. In de rest van het land heeft de provincie de plicht om het wilde zwijn weg te houden. Toch is het wilde zwijn een diersoort die zich hier erg thuis zou voelen. Dat geldt ook voor het edelhert. Dat er overal reeën rondlopen vinden we heel normaal en dassen zijn ook geaccepteerd.

Er zijn dus plannen om in het land gebieden aan te wijzen waar de natuur de ruimte krijgt. In Drenthe is dat o.a. Midden-Drenthe. Het gaat dan om de boswachterijen Grolloo, Schoonloo en een deel van Hooghalen. Dit is een gebied dat voldoende oppervlakte heeft om bovengenoemde diersoorten te herbergen. Voordat het zo ver is gaat er een lang proces aan vooraf om inzicht te krijgen in problemen en mogelijkheden die zich kunnen voordoen. Twee studentes van de opleiding Communicatie van de Hanzehogeschool uit Groningen zijn dat nu aan het onderzoeken. Hoe kijken boeren er tegenaan, wat vinden bewoners en recreatieondernemers er van, biedt deze “robuuste natuur” kansen of levert het veel problemen op. Voor de zomer moeten ze daarover rapporteren.

Tegelijkertijd zijn twee studenten van de Hogere Bosbouwschool Larenstein te Velp bezig met onderzoek naar de mogelijkheden om diersoorten te herintroduceren. Doel is om veel variatie in het gebied te krijgen en dus veel biodiversiteit, d.w.z. veel soortenrijkdom.

Zijn er misschien wildviaducten of tunnels nodig? Moet er een raster omheen? Hoe wordt eventuele schade geregeld? Enzovoort.

Uiteindelijk zal het nog jaren duren voordat het eerste edelhert hier zal lopen, om nog maar niet te spreken over wolven en beren. Nederland is en blijft een klein landje met veel mensen.

Kijk ook eens op: www.wildernis.nu , met plannen om ‘nieuwe wildernis’ te creëren in o.a. de natuurgebieden rond Elp en Zuidveld.

            Elzenbroekbos in natuurgebied de Holmers achter Elp

11. KANS OP SAMENWERKING ZWIGGELTE

ELP – Dinsdagavond 12 mei vergaderde de commissievergadering welzijn over het verzoek tot sluiting door het bestuur van het openbaar basisonderwijs in de gemeente Midden Drenthe van de Roessinghschool in Elp. Een meerderheid van de commissie welzijn wil de school in Elp echter nog een jaar open houden om de mogelijkheid met samenwerking met de school in Zwiggelte te onderzoeken. Lees het digitale Dagblad van het Noorden van 13 mei:  ‘Schoolbestuur Midden-Drenthe beticht van leugens’

Véél Elpenaren hadden gehoor gegeven aan de oproep van de werkgroep ouders en kwamen naar het gemeentehuis in Beilen.

Om te komen tot samenwerking met Zwiggelte kan de werkgroep ouders niet zonder het schoolbestuur. Het zal nodig zijn om het vertrouwen weer te herstellen. Dat wordt nog een zware dobber! Als de gemeente dan toch met geld over de brug komt, is het wijs om een onafhankelijk iemand aan te stellen. Die ‘bemiddelaar’ moet dan het proces van samenwerking met Zwiggelte sturen en leiden.

Lees ook “Lucht voor Elper school / beleid op komst” in de digitale ‘Krant van Midden – Drenthe’ van vandaag.

Zie ook de reacties op het vorige artikel in de digitale editie van ‘De Krant van Midden Drenthe’: Sluiting school Elp van de baan?

10. AAN DE INWONERS VAN ELP EN ZUIDVELD

Beste dorpsgenoten,

De raadscommissie Welzijn van de Gemeente Midden-Drenthe beraadslaagt vanavond, dinsdag 12 mei, over het verzoek van het schoolbestuur om tot sluiting van de L.A. Roessinghschool te Elp over te gaan.

Tenslotte zal de gemeenteraad daarover op donderdag 28 mei het definitieve besluit nemen. Beide vergaderingen beginnen om 20.00 uur. We zouden het zeer op prijs stellen indien vele dorpsgenoten zowel op 12 als op 28 mei aanwezig zouden kunnen zijn in het gemeentehuis in Beilen. Hoewel het collegebesluit er voor ons zeer gunstig uitziet, is uw aanwezigheid toch zeker van belang. Graag tot ziens op 12 en 28 mei!

Met vriendelijke groeten,                               De werkgroep ouders

9. MIDDEN-DRENTHE LOOP 2009 (2)

ELP – Uit de (digitale) Krant van Midden-Drenthe / zaterdag 9 mei:

Klik hier op: Groot aantal deelnemers Midden-Drenthe Loop

ZWIGGELTE – Bij de 23e editie van de Midden-Drenthe Loop waren dit jaar bijna honderd deelnemers meer dan vorig jaar. Bij perfect loop weer startten 255 lopers, verdeeld over de drie afstanden: 5,3 kilometer 10,6 kilometer en 21,1 kilometer. Na de loop waren er veel lovende reacties over het prachtige parcours dat werd uitgezet door de organiserende Trimclub Rijlust Westerbork.

Op de halve marathon (21,1 kilometer) was het Carel Opten uit Assen die als eerste wist te finishen. “Ik had hier nog niet eerder gelopen, maar het was een mooi parcours”, reageerde hij na de wedstrijd. Jan Scheenstra uit Zuidveen wist de snelste tijd neer te zetten op de 10,6 kilometer.

Beste loper van Trimclub Rijlust was Joost Nijssen uit Elp. Met een tijd van 1.27.18 werd hij derde in zijn categorie. “De eerste tien kilometer heb ik met de jongens van de 10,6 kilometer meegelopen. Toen kon ik moeilijk mijn weg vinden, maar tussen de 10 en de 18 kilometer ging het hartstikke goed. De laatste 3 kilometer waren met wind tegen wel weer zwaarder.” Nijssen is tevreden over zijn resultaat: “Ik heb weer een minuut sneller gelopen.”

Ook de organisatie is tevreden over het verloop van de dag. “We hebben een overweldigend aantal deelnemers dit jaar”, vertelt voorzitter van Trimclub Rijlust, Jan Faber. De trimclub uit Westerbork is de laatste tijd flink gegroeid en bij deze editie van de Midden-Drenthe Loop waren er 14 beginnende lopers van Rijlust die voor het eerst een wedstrijd liepen.
Zie voor de uitslagen en méér foto’s: www.trimclubrijlust.nl

Foto van Toli Schanssema / Trimclub Rijlust

8. MIDDEN-DRENTHE LOOP 2009

ELP / ZWIGGELTE - Zaterdagmiddag 9 mei 12.00 uur bij Kort Landbouwmechanisatie BV, start van de 1000 meter jeugd voor de leeftijdsgroep t/m 9 jaar. Voor de scholencompetitie doen er vijf jongens en vier meisjes van de Roessinghschool mee. Naast de ouders zijn er veel andere belangstellenden uit Elp. Ook juffrouw Gienie is aanwezig om de kinderen aan te moedigen.

Het is prachtig weer om te lopen. Het parcours is de Zwiggelterweg; naar het keerpunt op de Westerbroeken en terug naar de finish.

Van de jongens valt Gerwin Dolfing in de prijzen. Hij komt als derde over de streep. Van de meisjes kwam Caya van Rossum uit Orvelte als eerste van de Roessinghschoolploeg binnen. Weliswaar op de twintigste plaats. Maar met de andere meiden in haar kielzog. Kijk voor alle uitslagen op de website van Trimclub Rijlust www.trimclubrijlust.nl. Zij organiseren deze jaarlijkse trimloop. Op hun site staan ook alle uitslagen van de volwassen deelnemers.

NB: Voor de leeftijdsgroep t/m 13 jaar (afstand 1.500 meter) hadden zich geen kinderen van de Roessinghschool opgegeven.