ELP – Maandagmiddag namen juf Gienie, juf, Nicole, juf Mariska en juf Arjanne in een afscheidsreceptie afscheid van de ouders en bekenden van de L. A. Roessinghschool. Voor juf Gienie is het een afscheid van 30 jaar van de school in Elp, waar ze heel wat kinderen uit Elp in haar klas heeft gehad. Het afscheid is bitter en noodgedwongen. Juf Gienie had het er zichtbaar moeilijk mee.
Klik ik op de website www.opzoeknaarzin.nl dan lees ik onder het menu-item ‘Depressie en Angst’, het volgende:
De cursus 'Op zoek naar zin' bestaat uit 12 bijeenkomsten van 2 uur in groepen van ongeveer tien deelnemers. De cursus is voor mannen en vrouwen van 55 jaar en ouder die last hebben van sombere gevoelens. De cursus wordt begeleid door twee deskundige cursusbegeleiders.
In de cursus 'Op zoek naar zin' staan mensen actief stil bij de (alledaagse en bijzondere) ervaringen in hun levensloop. De deelnemers keren in gedachten weer terug naar de lagere school, naar de huizen waar ze hebben gewoond en staan bijvoorbeeld stil bij de vraag wat ze allemaal hebben meegemaakt in hun leven. Dit terugkijken op het leven wordt gekoppeld aan creatieve opdrachten. Zo worden alle zintuigen en de creatieve verbeelding geprikkeld. De doelen van de cursus 'Op zoek naar zin' zijn:
De informatie op genoemde website blijkt van het Trimbos-instituut. Het landelijk kennisinstituut voor geestelijke gezondheidszorg, verslavingszorg en maatschappelijke zorg.
Gotallejesus! Ik realiseer mij niet, dat ik er al zo erg aan toe ben…………!!!
Sinds december 2006 woont mijn dochter Marlies op een kamer in de Bosboom Toussaintstraat in Utrecht. Op de hoek van de Bilderdijkstraat, grenzend aan het Schimmelplein. Eén straatlengte verwijderd van de Busken Huetstraat, waar ik méér dan vijftig jaar geleden, vanaf mijn vierde jaar, mijn jeugd doorbracht. Bij het “belletje trekken”, indertijd, is door mij dit huis vast niet overgeslagen (…).
Na de hulp bij haar verhuizing ben ik alweer vaker bij haar op de kamer geweest en heb de omgeving verkend. Het is een bevreemdende ervaring om na meer dan een halve eeuw weer in deze buurt rond te lopen. Alsof ik met een tijdmachine ben teruggezet…..!
Dit is het decor van mijn vroegste jeugd. Over deze buurt koester ik mijn herinneringen. Ik heb het een plaats gegeven in mijn geheugen als een afgesloten hoofdstuk uit mijn leven. Maar nu Marlies hier woont, wordt er een nieuw hoofdstuk aan toegevoegd. Het decor van vroeger leeft op in mijn huidige leven. Het is de huidige omgeving die nu mijn jeugdherinneringen (ver)kleurt. Een bevreemdende ervaring!
Natuurlijk heb ik meteen ons vroegere huis opgezocht. Kijk naar bijgaande foto’s. Er lijkt niet bijster veel veranderd in vijftig jaar. Mijn moeder is bij de voordeur verdwenen; de woningen zijn gerenoveerd en de buurman heeft een voortuintje gecreëerd. In de straat wonen nu naast allochtone gezinnen, overwegend studenten. Is dat nog de fiets van mijn vader naast de voordeur…?
ELP – De reisclub Elp was deze maand weer op pad. Dit jaar naar Limburg. Er zijn verschillende uitstapjes gemaakt. Ook naar België.
Mijn militaire dienstplicht heb ik nooit vervuld. Ik kreeg in 1967 vrijstelling als dienstplichtige wegens broederdienst, omdat mijn twee oudere broers al hun dienstplicht hadden volbracht.
Als kind speelde mijn elf jaar oudere broer Tjakko met mij al wel hele veldslagen in het ouderlijk huis. Hij tekende en knipte papieren soldaatjes en maakte, van luciferdoosjes, lucifers en flessenkurken, tanks en kanonnen. De legers soldaten stelden we tegenover elkaar op en verdeelden we over de vloer van het krappe achterkamertje in de Busken Huetstraat te Utrecht. Het was de kunst om je soldaten zo goed mogelijk verdekt op te stellen, achter stellingen gebouwd van houten blokken. Met elastiekjes schoten we vervolgens, propjes papier af op elkaars tegenstanders tot er geen soldaatje meer overeind stond. Wie zoveel mogelijk soldaatjes om had gekregen, was de winnaar van de veldslag.
Toen mijn broer Tjakko in 1957 in militaire dienst was gelegerd in de Juliana van Stolbergkazerne te Amersfoort, ben ik eens samen met mijn moeder mee geweest naar een open dag. Ik was een jaar of acht. Mijn broer stond in het peloton strak in het gelid opgesteld midden op het kazerneplein. Ik herkende hem meteen, rukte mij los van de hand van mijn moeder en rende tussen alle soldaten door naar hem toe. Maar hij moest natuurlijk in de houding blijven staan! Van die dag herinner ik mij het eten wat niet smaakte en de (sterke?) verhalen van mijn broer en zijn maten, dat zij geregeld het eten met bord en al tegen de muur smeten als ze het niet lekker vonden. Ook werd ik op het kazerneterrein door mijn broer nog boven uit een stormbaan geplukt, omdat ik er niet meer af durfde te klauteren.
Niet lang na mijn vrijstelling vanwege broederdienst ontving ik een uitnodiging van de Bescherming Bevolking (BB). Ik moest instructies gaan volgen over hoe bommen te demonteren, welke niet waren af gegaan…… Ik was, omdat ik niet in militaire dienst hoefde, alsnog aan een dagopleiding MTS Bouwkunde begonnen. Ook van de BB werd ik vrijgesteld vanwege mijn studieverplichtingen. Later nooit meer wat vernomen. Dienstplicht bestaat niet meer en de BB is ook opgeheven.
Mede beïnvloed door mijn oudste broer Koert, die zijn diensttijd op de luchtmachtbasis Volkel diende, was ik in mijn jeugd gefascineerd van vliegtuigen. Ik spaarde plaatjes die bij een sigarettenmerk in zaten. Knipte foto’s uit tijdschriften; plakte ze op karton en bewaarde ze op volgorde in dozen.
In 1962 of 1963 kreeg ik twee kloeke boeken cadeau voor mijn verjaardag. Vijftig jaar luchtmacht vliegtuigen “Van Brik tot Starfighter” geschreven door Hugo Hooftman. Toen de luchtvaartkenner bij uitstek. Ik bezocht een open dag op vliegbasis Soesterberg en mocht zowaar in de cockpit zitten van een echte straaljager. Ook fietste ik vanuit Utrecht nogal eens naar deze vliegbasis om daar vliegtuigen te ‘spotten’.
Boven de stad Utrecht keek ik eind jaren vijftig geboeid naar een vliegtuig, dat met rook traag de letters van het sigarettenmerk “Roxy” in de lucht schreef. Prachtig!
Thuis plakte ik uit modelbouwdozen plastic schaalmodellen van oude vliegtuigen in elkaar, zoals de dubbeldekker “Tiger Moth” uit de Eerste Wereldoorlog. De fascinatie is er niet meer. Wat rest is melancholie.
Kijk ook op: jeugdsentimenten.net
ELP – Zaterdag 20 juni deden leden van de Jeugdsoos Elp – Zuidveld mee aan het Kentucky – Awards voetbaltoernooi in Nieuw Balinge. Van de website van Nieuw Balinge komt deze foto. Klik hier voor méér foto’s. Tijdens de wedstrijden vielen er soms flinke hoosbuien.
Songtekst: Jeroen van Merwijk - "Wat was er nou mis met de vijftiger jaren?"
Wat was er nou mis met de vijftiger jaren
Iedereen deed goed zijn best
De jongens hadden korte haren
We wisten nog wat petticoats waren
Geen leraar werd er weggepest
Wat was er nou mis aan de vijftiger jaren
Niemand werd op aids getest
Er was geen muziek uit de zestiger jaren
En ook geen maatschappijkritiek
Geen mens wist wat orgasmes waren
Het stikte van de ooievaren
Een kunstenaar was excentriek
Wat was er nou mis met de vijftiger jaren
Iedereen was katholiek
Of protestant, of gereformeerd
Geen mens was homoseksueel
En iedereen had werk
Het koningshuis was nog een luchtkasteel
Je had Ard Schenk en Kees Verkerk
Wat was er nou mis aan de vijftiger jaren
Lochem-Zuid bestond nog niet
Nergens waren vriendenparen
Er was geen ozonlaaggevaar
En als het er wel was dan wist je het niet
Wat was er nou mis met de vijftiger jaren
Marijke was Margriet... of niet
Iedereen op tijd naar bed
En 's ochtends weer vroeg op
Tribunes waren goedbezet
Met doelpunten volop! (Nederland-Belgie: 8-3)
Kom, ga met me terug naar de vijftiger jaren
Lekker weer geloven in God
En zilverpapier voor de negertjes sparen
En wie gaat er mee naar Oost-Indie varen
"Foei, Sien, foei!" zegt Ot
Lekker weer terug naar de vijftiger jaren
Je fiets, die hoefde niet op slot...
Mijn enthousiasme voor de Beatles begint in 1964. Ik ben 14 jaar. In de huiskamer van de Busken Huetstraat te Utrecht valt mij een lied op, wat uit de bakelieten luidspreker van de draadomroep komt. De schakelaar staat op 3 (de knop had vier keuzes), de Duitse zender. Ik weet niet dat het ´Things We Said Today`van de Beatles is, maar ik vind het prachtig!
Begin 1964 breken de Beatles schoorvoetend in Nederland door met “She Loves You”. Dit nummer wordt in het TV programma ´Top of Flop´ nog als een flop weggestemd……. Hun muziek spreekt mij dan nog niet aan, maar dat zal snel veranderen.
Mijn held is tot dan Johnny Hallyday. Mijn eerste single “Pour Moi La Vie Commencer” koop ik begin 1964 voor f. 3,95 bij Max van Praag op de Steenweg. Ik heb de film van Johnny gezien “Johnny, waar kom je vandaan?” in de City bioscoop, waarin hij ook “Ma Guitar” zingt. De derde single “Excuse Moi Partenaire” vind ik echter niks. Ik heb spijt van mijn aankoop en mijn belangstelling voor Johnny is over.
Kort daarna koop ik mijn eerste Beatles single “Can’t Buy Me Love”. Dit nummer is een opwarmer, voor de film. In juni 1964 zijn de Beatles in Nederland. Ik kijk naar het TV-optreden met Herman Stok. Ik wil ze in het echt zien! Maar Amsterdam en Blokker liggen ver weg. Ik ben jong, onervaren en een scholier met weinig zakgeld.
In juni 1964 kom ik van de Lagere Technische School met het getuigschrift Timmeren. Na de vakantie ga ik werken bij een aannemer. Dagelijks ga ik met een timmerman, op de bakfiets, naar woningen in Lombok. Ik repareer kolenhokken en help bij kleine verbouwingen. Hij dweept met Roy Orbison (“It ’s Over”) en moet niets hebben van de Beatles. Ik volg het leerlingstelsel timmeren en maak werkstukken. Lang duurt het dienstverband niet. Ik sla een gat in een tussenmuur en elders zak ik bij een klant door de skelter van de jongste spruit, waar ik spontaan op was gaan zitten. In september krijg ik mijn ontslag. Daarna ga ik werken, via bemiddeling van mijn vader, als aspirant bouwkundig tekenaar op de afdeling Bouwkunde van de Dienst Openbare Werken bij de Gemeente Utrecht. De afdeling zit in een houten noodkeet op de Rijnkade direct grenzend aan de Singel waar nu Hoog Catharijne ligt.
Na de zomer zie ik de Beatles eindelijk in “A Hard ’s Day Night” in de Rembrandt. Deze film heb ik wel een keer of drie in de bioscoop gezien, waarvan de voorstelling in buurtbioscoop Olympia, aan het eind van de Amsterdamse Straatweg, mij het best is bijgebleven. Iedereen kende de liedjes uit zijn hoofd en zong uit volle borst mee. Voor de LP heb ik geen geld, maar koop wel alle singles.
Mijn ouders bezitten geen platenspeler. Mijn plaatjes draai ik op de koffergrammofoon van mijn broers, waar zij hun jazzplaten op afspeelden. Later koop ik, bij Radio Contact in de Potterstraat, een mono pick-up met wisselaar en luidspreker in het deksel. In de jaren zestig zijn er nog niet veel radioprogramma’s om naar popmuziek te luisteren. Op Hilversum komt één keer in de week Herman Stok voorbij met een uurtje “beat en pop” muziek in “Tijd voor Teenagers”. Dat is het.
Op de buizenradio, van mijn broer, zoek ik Radio Luxembourg op. Die zender draait veel Britse en Amerikaanse muziek. Maar de ontvangst is matig. Het piratenschip Veronica heb ik dan nog niet gevonden. Begin 1965 begint deze zee zender met het wekelijks uitzenden van de “Veronica Top 40” (Haal snel een gedrukt exemplaar bij je platenhandelaar) en had ook ik deze frequentie ontdekt. Vanaf dan volg ik dagelijks mijn favoriete muziek op de radio.
(wordt vervolgd)
Vorige week zaterdag genoten we wederom van de uitzending van ‘Trooping the Colour’ op de BBC. De jaarlijkse militaire ‘tribute’ ter gelegenheid van de verjaardag van koningin Elisabeth in Londen op het terrein van de ‘Horse Guards’ tegenover ‘St. James ’s Park’. Een prachtig muzikaal en visueel spektakel.
Op 10 oktober 1997 waren José en Nico Jan 25 jaar getrouwd. Gezien onze voorliefde voor Groot Brittannië kozen wij ervoor om in de herfstvakantie van Marlies (toen 11 jaar), dit jubileum in Londen te vieren. We reisden per vliegtuig (‘Anyone can fly with air miles’)
Marlies zag Michael Jackson bij Madame Tussaud en in Regent’s Park voerden we de grijze eekhoorns. Bij Buckingham Palace volgden we de aflossing van de wacht, waar de ‘guards’ al hun winterkledij droegen, en zagen ook de ‘Horse Guards’ in actie op de plek waar jaarlijks ‘Trooping the Colour’ is.
José en ik waren al vaker in Londen geweest en we bezochten samen met Marlies opnieuw de rommelmarkt op ‘Portobello Road en de gevangenis ‘The Tower’, met de talrijke grote zwarte raven. En Marlies zag de enorme potvis en de dinosaurussen in het ‘Natural History Museum’ voor het eerst.
Wat mij sterk is bijgebleven van het straatbeeld van Londen in die dagen, is het gebruik van mobieltjes. In Nederland moest de doorbraak nog komen, maar menig Londenaar liep al met zo’n mobiel aan zijn oor, zelfs kletsend op het zebrapad, waar de zwarte cabs geduldig wachtten tot de in hun gesprek verzonken Londenaren voorbij waren…..
10 tips voor het schrijven van autobiografische verhalen
10. Lees: Het geheim van de schrijver (Renate Dorrestein).
Geniet van het boek, leer van de tips en wees bedacht op valkuilen.
Deze tips zijn ontleend aan het artikel Autobio, door Yke Schotanus.
Tijdschrift Schrijven, jaargang 5 – 1. Zie ook www.schrijvenonline.org
ELP – Vrijdag. Lees de meest recente nieuwsbrief van de L. A. Roessinghschool, door rechtsboven in onderstaand document te klikken. Ben je uitgelezen dan klik je, wederom rechtsboven, op het grijze kruisje in het document en je komt weer terug in dit bericht.
Zo mooi en beeldend als Herman van Veen vertelt over zijn eerste ervaring met een Utrechts badhuis is een genoegen om naar te kijken en te luisteren:
Ik heb mijn eerste badhuis ervaring vastgelegd in onderstaande column. Klik rechtsboven in onderstaand document. Ben je uitgelezen dan klik je, wederom rechtsboven, op het grijze kruisje in het document en je komt hier weer terug.
Het badhuis
ELP – Vorige week was de reisclub Elp weer op pad. Dit keer naar Limburg. Er zijn verschillende uitstapjes gemaakt. Deze foto is genomen bij de watervallen van Coo in België. Daar ontmoette het gezelschap een bekende Nederlander, die ook wel op de foto wilde!
Wie heb ik ontmoet?
In een verleden, ver en zoet.
Ik ga al mijn vrienden na
staan ze mij nog na,
of ben ik ze al vergeten,
en wil ik van de meeste niks meer weten?
Wie ontmoette ik op kruispunten in mijn leven
wie zorgde voor een belangrijk gegeven
naar wie heb ik nu nog heimwee
wie gaf mij een vaste stee
Wie kwam ik tegen in het verleden,
wie van hen ontmoet ik in het heden?
In het leven is het een komen en gaan
van mensen in mijn bestaan.
Van hen heb ik mogen leren,
Op die herinnering kan ik teren.
Ik heb veel mensen mogen begroeten.
En ik zal oude bekenden ontmoeten.
De ontmoetingen in mijn bestaan.
mensen die kwamen en gaan.
zij helpen mij om te leven
zó, dat ik ook aan anderen kan geven.
De ontmoetingen in mijn bestaan,
geven mij de kracht om verder te gaan.
Gerda Even
ELP / ZWIGGELTE – Tja, géén rommelmarkt dit jaar in Elp. We zijn hier in het dorp even druk met de voorbereiding van het zomerfeest. Maar wil je graag snuffelen in dingen die niet meer van deze tijd zijn, zoals antiek en curiosa ofwel brocante, dan kunt je terecht bij Henny Fouwels op de Elperweg 4 nabij Zwiggelte.
Noteer deze data in de agenda > >
Antiek, Brocante, Curiosa en "Van-alles-wat" - verkoop op het erf en in de schuur.
Op vrijdag, zaterdag en zondag, 26, 27 en 28 Juni, van 10.00 tot 18.00 uur.
Wees van harte welkom op de Elperweg 4 nabij ZWIGGELTE.
Utrecht - 22 jaar. Niet te geloven! Een jaar is toch maar niks. Ik was nog bezig te wennen aan het idee om 21 te zijn!!
Van neef Gerrit-Jan (logeert bij ons)
‘s morgens een platenbon gekregen van 10 gulden. Die zijn we meteen in gaan wisselen bij V & D voor een LP van de Beach Boys en het zomerse muziekje ‘In the Summertime’ van Mungo Jerry.
Verder gebak ingeslagen, snoep, zoutjes, sigaretten, sigaartjes, drank. Het moest een uitslaand feest worden. Ik geloofde er niet zo in, omdat het de eerste keer was dat ik zoiets op touw zette, na een paar mislukte pogingen in het verleden.
Het feest werd in de tuin gevierd. Dat kon ook wel met zulk mooi weer. De nodige tafeltjes en stoelen aangesjouwd. Lampjes opgehangen. Draaitafel geïnstalleerd. Koelkast volgestouwd met pils en limonade. De bakjes met voer klaargezet en het wachten op de gasten kon beginnen.
Ik had om half acht met José afgesproken in de Jacobsstraat. Ze was er al om kwart over zeven, want ik stond al tijdig haar op te wachten. Samen zijn we naar de Singelstraat gereden. Aan Vader en Moeder voorgesteld en aan het gebak met koffie begonnen. Tot er gebeld werd. Het was Evert op zijn opgelapte brommer, zonder Gonnie, die zat in de wacht. Nu als Evert binnenkomt, komt er wel leven in. Ik was er dan ook blij mee dat hij als één der eersten binnenkwam.
Daarna kwamen achtereenvolgens Harry met zijn meisje uit Woerden, Kees uit Wijk bij Duurstede en wat later op de avond Gerard uit Harmelen. Iedereen paste zich vlot bij elkaar aan en het werd al gauw een gezellige boel. Nadat ook Gerard zijn meisje van het station afgehaald had was het stel compleet. Ben blij dat iedereen is komen opdagen! Een feestje van vrienden onder elkaar. Gelukkig geen familietoestanden. Het was een zeer geslaagde avond.
Van José kreeg ik een trilogie boeken van de schrijver Tolkien ‘In de Ban van de Ring’. Boeken die verhalen van een andere wereld, met wezens als hobbits. Ben benieuwd! Ik kreeg er een begeleidend briefje bij, wat ik pas open mocht maken voor het naar bed gaan. Vader en Moeder zegden mij een nieuw scheerapparaat toe. Van Kees, Harry en Evert kreeg ik tien gulden. Van Gerard een cadeaubon. Van Maria een bos roze anjers (!)
Na afloop met José een eindje meegereden tot aan begin Biltstraat. Moeizaam afscheid genomen en toegezegd zondagmiddag te bellen!
ELP – Maandagavond 15 juni is het nieuwe bestemmingsplan voor Elp, in ‘de Koekoekshof’ gepresenteerd door wethouder Emco Dolving van de Gemeente Midden-Drenthe. Er waren zo’n 70 belangstellenden op deze toelichting afgekomen.
De Gemeente streeft er naar om in december van dit jaar het bestemmingsplan definitief op te leveren. U kunt het concept bestemmingsplan, kaarten en andere documenten inzien op de gemeentelijke website www.middendrenthe.nl.
Klik op de homepagina onder nieuws op:
‘Ter inzage legging ontwerp-bestemmingsplan Elp’
Er verschijnt een nieuwe pagina. Klik onder aan deze pagina op:
de link: ‘Ontwerp bestemmingsplan Elp’
Er verschijnt wéér een nieuwe pagina. Scrol naar beneden en u kunt hier de volgende documenten inzien en/of downloaden naar uw PC:
Maar u kunt de documenten hier ook al in zien of downloaden:
PS: Het verslag van de informatieavond, met o.m. de vragen en antwoorden, staat één dezer dagen ook op de gemeentelijke site
Twee jaar geleden heb ik op mijn verjaardag in juni een ‘sentimental journey’ ondernomen. De zon scheen volop en het was niet te warm. We besloten om naar Appingedam te rijden. Op zoek naar de plekken waar mijn grootouders, de ouders van mijn vader, in de vijftiger en zestiger jaren woonden. Vanuit Elp is dat een afstand, met de auto, van minder dan een uur. We woonden vroeger in Utrecht. Mijn vader troonde mij in menig bouwvakvakantie mee naar zijn ouders. Moeder bleef thuis. We gingen met de trein. Ook ging ik een keer op de fiets, terwijl mijn vader op de Solex reed. Onderweg stopten we in Harderwijk of Giethoorn. We waren meestal twee dagen onderweg, voordat we in het Noorden arriveerden.
Lees verder over Appingedam, door rechtsboven in onderstaand document te klikken. Ben je uitgelezen dan klik je, wederom rechtsboven, op het grijze kruisje in het document en je komt weer terug in dit bericht.
Terug naar Appingedam
ELP – Door Liejan werd ik uitgenodigd om lid te worden van de ‘School dorpsfeest Elp Zuidveld Hyve’ op de vrienden site Hyves. Marleen is de beheerder. Ik ben inmiddels lid geworden. Geef je ook op! Ga naar http://feestelp.hyves.nl en lees alles over het komende zomerfeest in Elp en Zuidveld. Puik initiatief meiden! Jullie zetten Elp op de kaart. Het wordt hoog tijd om eens aandacht te gaan besteden aan dit grandioze feest. De teller staat op 51 leden, maar dat worden er toch makkelijk 500 ?!
Gisteren weer een deel van de Heimat 1 serie gezien. Ja, ik loop achter, want deze televisie serie dateert al uit de jaren tachtig. Altijd onthouden, dat ik de serie alsnog wilde zien. Via de bibliotheek volg ik de kroniek nu op DVD.
Het zijn 11 delen van in totaal 15 uur televisie over de familie Simon in het (fictieve) Duitse dorpje Schabbach van 1919 tot 1982. Het alledaagse leven van gewone mensen speelt zich af tegen de achtergrond van de grote gebeurtenissen en ontwikkelingen in dit tijdsgewricht. Dus de crisis na de Eerste Wereldoorlog; de opkomst van het Nazisme en de Tweede Wereldoorlog; de wederopbouw en de toenemende welvaart.
Het eerste deel komt traag op gang, maar gaandeweg begint het dorp en zijn inwoners voor mij te leven. Wat ben ik blij, dat ik deze serie alsnog heb ‘ontdekt’! Het is verbluffend mooie televisie! Het verhaal wordt in alle rust en met de nodige diepgang vertelt. Afwisselend in zwart-wit en kleur, vermoedelijk omdat de maker Edgar Reitz hiermee accenten wil leggen in het verhaal. Op sublieme wijze weet hij de Duitse geschiedenis van de 20e eeuw te vertellen via het dagelijkse leven van de mensen in de kleine dorpsgemeenschap Schabbach.
Vooral hoe het dorp het opkomend nationaal socialisme beleefd, is intrigerend. De economische verbeteringen lijken alleen te tellen. Er komt een snelweg naast het dorp; de eerste telefoon in het lokale etablissement; de opkomst van auto; de burgemeester die van joods geld een fraai huis laat bouwen; enz.. Weliswaar wordt neef Fritz als communist afgevoerd naar een ‘heropvoedingskamp’. De dorpelingen ondergaan de nieuwe tijd zonder kritiek, discussie of gewetensnood.
Ik heb nu deel 9 gezien ‘Hermänchen’. Wat speelt in 1955 – 1956. Over de minderjarige Hermann die verliefd wordt op de 11 jaar oudere Klärchen, wat in de seksuele bekrompenheid van de jaren vijftig nogal knelde.
Ik herken het beeld wat ik heb van de jaren vijftig. Herman en zijn vrienden fietsen, kamperen, spelen gitaar en zitten achter de meiden aan in korte broek, wat toen heel gewoon was. Op de achtergrond zien we het wirtschaftswunder terug in de economische activiteiten die de familieleden ontplooien.
Een prachtige serie! En ik heb nog even te gaan, want er is ook een Heimat deel 2, 3 én 4. Een echte aanrader! Lees hier alles over Edgar Reitz en zijn Heimat.
Het is 1963. Ik ben 14 jaar en fiets veel en graag in de omgeving van Utrecht. In het Panbos richting Bosch en Duin zijn golfbanen. Een voo...
