Uit "WINTERDAG IN ELP" van Gerrit Kuipers:
.... Derk gunk linksof. Daor gunder lig de Zaandhof met zien torentie en trapgeveltie. Het naomaak-kasteeltie van de vroggere kuunstschilder Roessingh. Een sprokieshof leek ’t wal, met al die bosgaosie der um hen, die Roessingh zölf in de loop van de jaoren anplaant hef. Hie was niet enkeld kuunstschilder, mao rok dichter, bedacht Derk zuk. Ereburger van de gemiente Börk was e. Aorige gedichties had e wal schreven. Derk kende der wal wellende van: over Witte Wieven en ’t Dweellocht. Daorin had e ’t ok over de “akker zunder zörgen”, ’t kerkhof in Börk, daor Roessingh zölf nou ok al jaorenlang een stee hef, achter de bukenhege....
WITTEWIEVEN
De maon stek ’t bleke heufd oet ’t Oosten
En ales zwiegt en waacht.
De wittewieven gaot wèèr daansen
In zuute zommernacht.
Daor kruupt ze aal oet leege veenties;
Oet gres en rusk en spil * ;
En dweelt zo zachis rond mien börchien, **
As doeven maank heur til.
Och, mister, kiek ze nou toch daansen!
En heur nou toch ies goed!
Och, mistertien, dee proot van "nevels",
Ze laacht dei veerkant oet.
* rusk en spil = struikgewas en onkruid;
** börchien = burchtje, nl. Roessinghs burght te Elp, de "Zandhof"
Uit: 'Nieuwe Drentshe Volksalmanak', 1938 (maar dit gedicht hangt ook in 'De Koekoekshof')
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.