Soms op momenten van onbestemd verlangen murmel ik een lied waarvan ik mij verwonderd afvraag waarom ik deze tekst in vredesnaam in mijn hoofd heb. De tekst varieer ik nog al eens, afhankelijk van mijn gemoedstoestand. Het is iets van:
Middellandse zee, souvenir van mijn dromen,
Enkel al die hartstocht is als boter op mijn tong (..)
En steeds wééér zie ik jou daar staan
Keer op keer raak ik jou aan (..)
De oorsprong van deze scabreuze tekst is mij volkomen vreemd.
Maar we hebben Google! Het blijkt een hit van Anita Berry (?) uit 1962 (Ik was pas 14 jaar…!) Middellandse Zee (souvenir van een zomer). Dit is de originele tekst:
Middellandse zee, souvenir van een zomer
Enkel al het woord is als wijn op de tong
Middellandse zee, wie haar kent wordt een dromer
Die nog nooit voldoende haar charme bezong
Duizend keer (duizend keer)
Kan dit lied al gezongen zijn (ahahahahahah)
Maar ik leer (maar ik leer)
Van de wind soms een nieuw refrein (ahahahahahah)
En steeds weer (en steeds weer)
Geeft de zee mij het tempo aan (ahahahahahah)
In een ritme (in een ritme)
Dat blijft bekoren zolang er licht is van zon en maan
Overal in Europa's zuiden, van Gibraltar tot bij Capri
Componeren natuurgeluiden steeds opnieuw deze melodie
De natuur schrijft met vele handen
En de zee dient als blauwe inkt
Het papier zijn de witte stranden
Waar ik kon lezen hoe dit wijsje klinkt
Mijn hemel! Wat een kitsch! Zo’n beetje de slechtste Nederlandstalige tekst die je je kunt bedenken. Ik kan er goddank géén opname van vinden. Het zal in 1962 nog twee jaar duren, voordat Boudewijn de Groot (geholpen door Lennart Nijgh) als eerste popzanger Nederlandstalige liedteksten méér inhoud meegeeft.
Toch een wonderlijk fenomeen, dat ik zo’n lied ergens in de achterste krochten van mijn geheugen meedraag. Of er géén Beatles en andere popfenomenen in latere jaren zijn geweest, waarvan ik het liedrepertoire zo weet op te dreunen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.