Uit: De krant van Midden-Drenthe / woensdag 24 oktober 2007 / door Ron Vos
ORVELTE - Eén van de redactieleden van het onlangs verschenen boek Jeneverbes, Ton Peters uit Elp, heeft het over de pandabeer van Drenthe als hij het over deze plantensoort heeft. Een rake omschrijving, want deze opvallende plant is een bedreigde struik die her en der nog voorkomt in natuurgebieden in Drenthe en ook in Midden-Drenthe, zoals het Mantingerzand.
Deze beschermde boomsoort wordt daarom gekoesterd door vele natuurliefhebbers en zeker door de grootste fan van de jeneverbes, de schrijver van het boek, Jan van Ginkel uit Orvelte. Een natuurman pur sang en een wandelende encyclopedie op het gebied van de jeneverbes. Hij besloot zijn liefde voor de jeneverbes gestalte te geven in dit fraai vormgegeven boek met veel feitelijke informatie, maar ook rijk geïllustreerd met foto‘s van Antoine van der Maesen (Broekstreek), houtgravures van de befaamde Siemen Dijkstra en werk over de jeneverbes door bekende dichters.
Het broeide al een tijdje bij Van Ginkel om met een boek over de jeneverbes te komen en in het jaar dat het Veldstudiecentrum Orvelte 25 jaar bestond liep ook het project ‘Op de bres voor de jeneverbes‘. Een goed moment om met dit boek te komen. Jan van Ginkel wist zich onder anderen gesteund door een grote groep jeneverbes-liefhebbers, die zich verzameld hadden in een heus jeneverbesgilde. Kortom vele handen maakten het werk lichter en uiteindelijk leidde het tot dit meesterwerk, misschien wel standaardwerk rond de jeneverbes.
Als het 108 pagina‘s tellende boek leest wordt je vanzelf meegenomen in de rijke historie van de jeneverbes. Alle denkbare en soms verrassende invalshoeken zijn er bij gehaald en dat maakt het tot een boeiende reis door het jeneverbeslandschap. Neem daar ook de genoemde extra‘s bij zoals de foto‘s en gedichten en je hebt een prachtig naslagwerk.
Vandaag zag ik op een Amerikaanse weblog de troosteloze gevolgen van illegale houtkap in de 'badlands' ergens bij een vulkaan, blijkbaar doelbewust en selectief waren de oeroude juniperussen weggehaald voor jeneverbeshout-meubelmakerijen (ja die bestaan echt)
BeantwoordenVerwijderenMisschien moet ik de wereld niet wijzer willen maken, er zou eens iemand op een idee kunnen komen. Maar het is nu al geschreven. U zult begrijpen, mijn waardering voor die stille reuzen, die stokoude jeneverbessen, is immens.
Ik genoot dan ook van mijn wandeling door het Mantingerzand. Ik schreef erover, begeleidde het met sagen & historie, en herpubliceerde het gisteren op mijn blog:
http://zilvervis.wordpress.com/2010/11/03/orvelte-en-mantinge-drenthe-zoals-het-was/