Het is 1963. Ik ben 14 jaar en fiets veel en graag in de omgeving van Utrecht. In het Panbos richting Bosch en Duin zijn golfbanen. Een voor mij mysterieuze sport, welke toen voornamelijk werd beoefend door de elite, de welgestelde, ‘rijke’ mensen. De banen liggen er nog steeds, midden in de bossen, en zijn in gebruik door de Utrechtse Golf Club ‘De Pan’.
Nabij het toegangshek ligt achter een hoog gazen hek een oefenbaan. Ik raapte de golfballen op, die toch over het hoge hek waren geslagen. Ik nam deze mooie kleine harde ballen mee naar huis, maar een ander keer durfde ik het terrein op te lopen om de golfballen in te leveren.
Zo kwam ik in contact met andere straatjochies, die als caddie wat bijverdienden op de golfbanen en werd ook ik caddie. Een caddie is de drager van de tas met daarin de golfstokken.
Wij zaten in een schuur naast de banen op het terrein. Daar wachtten we op golfers, die wel een knaap wilden meenemen om zijn golftas te dragen. Een wat oudere ‘caddie-meester’ bepaalde wie mee ging met de golfer. De schuur zat vol met jongens die wel een zakcentje bij wilden verdienen. Het was vaak lang wachten, voordat je aan de beurt was. De meest ervaren knapen mochten eerst. Dat waren de jongens, die goed op de hoogte waren van de spelregels, feilloos wisten welke golfstick aan te reiken en de score bijhielden. In het koude seizoen brandde er een houtkachel waar iedereen om heen zat.
Het luxueuze clubgebouw met rieten dak, waar de spelers elkaar ontmoetten, was verboden terrein voor de caddies. De spelers waren mensen in goeden doen. Artsen, e.a., woonachtig in deftige lanen, zoals de Emmalaan nabij het Wilhelminapark, in Utrecht. Het was sowieso niet gewenst, dat jij je op het terrein nabij het clubgebouw liet zien.
Het spel bestaat uit het doorlopen van 18 holes. Als caddie droeg je de golftas met de 12 clubs over je schouder mee achter de spelers aan. Dat was een flinke afstand. Soms werden er zelfs méér dan 18 holes doorlopen. Je was soms wel drie uren onderweg.
In het golfspel gaat het om de bal op baan, die wel 150 á 200 meter lang is, met een club (de golfstick) in zo min mogelijk slagen, vanaf de tee (de afslagplaats), naar de green (grasveldje rondom de hole met de vlaggenstok erin), in de ‘hole’ (gat waar de bal in moet), te slaan.
Als caddie moet je tijdens het spel de juiste club (golfstok) uit de tas aangeven en er weer in doen. De ‘tee’ (het pinnetje waarop de bal bij de eerste afslag ligt) aanreiken op de afslagplaats, de vlag tijdig uit de hole halen, verdwaalde ballen op zoeken, etc.
Je ontving géén vaste beloning. Je was afhankelijk van hoe tevreden de speler over jou was en hoeveel hij of zij na afloop als fooi wilde geven. Dat kon zo maar tien gulden zijn! Maar een ander volstond gierig met slechts het trakteren op een flesje limonade….
