ELP - Maandagavond 22 september, 19.45 uur Dorpshuis. De vrouwenvereniging viert vanavond, dat Geertje Spiekman - Oving zestig jaar lid is van de vereniging! Er zijn zo 'n 22 leden aanwezig. Voor de jubilaris is een jubileumboek gemaakt waaraan iedereen een bijdrage heeft geleverd. Voorzitster Lammie Kuik blikt in een toespraak voor Geertje terug op haar jaren bij de vereniging. (Zie hierna) Daarna leest iedereen zijn bijdrage voor uit het jubileumboek.
Beste Geertje Spiekman – Oving, voor jou een heel bijzonder hartelijk welkom. Je zit nu nog rustig op je stoel, maar daar komt verandering in. Rieki en Roelie gaan je een prachtige corsage opspelden. We zetten een versierde stoel in het midden en daar ga jij op zitten. Vanavond sta jij in het middelpunt van onze belangstelling. Samen met jou vieren we dat het zestig jaar is geleden dat jij lid werd van de vrouwen-vereniging Elp - Zuidveld. Van 1948 tot 2008 en door de jaren heen een zeer actief lid.
In 1945 trouwde je met Albert Spiekman en in 1948 verhuisde je van Grolloo naar Zuidveld. Je kreeg een druk bestaan aan het Oranjekanaal als echtgenote, moeder en niet te vergeten: boerin. Vier kinderen bracht je groot. Een huishouding runnen betekende in de naoorlogse jaren: de was doen met borstel en plank, later met de wasmachine werd het wat makkelijker en nu is het een druk op de knop en de was wordt schoon. Koken op de kookkachel, kachel poetsen. Koken op gas uit de butagasfles en nu op aardgas. Zorgen dat de hele familie er netjes op staat, betekende: breien en naaien. Sokken stoppen en verstellen. De dagelijkse portie groente kwam uit de groentetuin. Er werd geweckt, want ook ’s winters moet je eten. In de herfst slachten en ook weer wecken. Dit is nog maar een kleine greep van wat een vrouw in haar huishouding deed. En dan boerin zijn: Van het voorjaar tot in de herfst meewerken op het land. Bieten op zetten, hooien en aardappels rooien. Koeien melken, kalveren en varkens voeren, kippen voeren, dagelijkse bezigheden.
Maar naast dit alles was er de vrouwenvereniging. Je werd in 1948 lid van een nog jonge vereniging. Het was ds. Krol die in 1945 het initiatief nam om in Elp een vrouwenvereniging op te richten. Alle vrouwen uit Elp en Zuidveld kregen een uitnodiging om op maandag 24 september aanwezig te zijn in café Boer, ’s avonds om half acht. Er was veel animo want er melden zich 38 vrouwen. Men ging voortvarend aan de slag want er werd dezelfde avond nog een bestuur gekozen. Mijn moeder M. Vredeveld - Kuit werd presidente, Mien Abbing – Veldkamp secretaresse en Dien Slomp – Timmer zou op de centen gaan passen. Zij vormden samen met Jantje Boerma - Vredeveld en Roelofje Vredeveld – Kamping het bestuur. Na mijn moeder werd tante Jantje Boerma presidente, opgevolgd door mevr. Klaverdijk. Zij was de vrouw van het hoofd van de lagere school in Elp.
Omdat er vrouwen waren die liever lid waren van de bond van plattelandsvrouwen dan bij een vereniging met kerkelijke achtergrond werd er besloten het fifty – fifty te regelen. De ene maandagavond plattelandsvrouwen met vaak een lezing. Veertien dagen later met een kerkelijke achtergrond. Er werd ook vaak voorgelezen. Het eerste boek was: “Hilde” van Anne de Vries. Volksdansen deed men ook in 1949 o.l.v. ene mevr. Rudolfie. Ook in de beginjaren werd er al een avond voor de “ouden van dagen” en voor de mannen georganiseerd. In het jaarverslag van 1949 schreef Mien Abbing dat de dames Spiekman (Jij en je schoonzuster Aaltje) een stukje hadden opgevoerd waar het publiek zo hartelijk om heeft moeten lachen.
Mevr. Klaverdijk neemt afscheid: ze gaat verhuizen. Na toch enig gezoek wordt mevr. Oosterbaan presidente. Notulen ontbreken van deze periode. Als mevr. Oosterbaan hoofd van de huishoudschool in Westerbork wordt, geeft ze het bestuursstokje over aan mevr. Bloemendaal. Ook over deze periode is weinig te melden. In 1958 wordt mijn schoonmoeder Dien Kuik – Ulrich voorzitster en Dina Wolbers – Speelman secretaresse. Er komen ook weer notulen. Opgetekend in een schoolschriftje. Interessante onderwerpen komen aan bod. Dina schrijft over een avond waar “de seksuele voorlichting bij jonge kinderen” aan bod komt. Toen waren er zeker nog jonge moeders lid van de vereniging. Ook avonden over ziekenverzorging thuis. Of hoe ga ik bij het koken zuiniger met gas om.
In het jaar 1965 wordt het twintigjarig bestaan van de vereniging gevierd. Het wordt een groots festijn. Op de Sinterklaasavond van 1965 schreef mijn schoonmoeder hierover een gedicht waaronder deze regels.
De fotografe G. Spiekman – Oving deed geweldig haar plicht
Op alles en ieder had ze haar lens gericht.
Het blitsen en flitsen was niet van de lucht.
Bedaard ging ze rond zonder het minste gerucht.
Bovendien zorgde die flitsende dame voor cake.
Ze bakte voor de hele zaal en was nog niet van streek.
De knijpertjes werden gebakken bij Sliekie Oosting in huis.
Door haar zelf, Jantje Weurding en Zwaantje Enting incluis.
Het ging daar gesmeerd en het babbelen
Werd slechts onderbroken als er iets was te knabbelen.
Voorzitsters komen en gaan. Na mijn schoonmoeder komt mevr. Verdonk, opgevolgd door mevr. Kamminga. Dat was het jaar 1979. Helaas wordt mevr. Kamminga ernstig ziek en komt in de loop van het jaar te overlijden. Toentertijd was Marchien Huiing – Brands secretaresse, zij vermeld in de notulen dat na veel gepraat Geertje Spiekman – Oving onze nieuwe voorzitster wordt. De eerste uit eigen geledingen
In 1980 ging je aan de slag en je bleef het tot 1990. Tien jaar lang heb jij je beste krachten gegeven aan de vereniging. De verslagen die toen werden gemaakt kwamen eerst uit de pen van Marchien Huiing, later van Matje Wolbers. Een scala aan spreeksters en sprekers is op de maandagavond langs gekomen. Er werd gecollecteerd voor het Rheumafonds. En er werd opgehaald voor Oktober maand – Drenthe maand. Met hart en ziel heb jij je ingezet voor de vrouwenvereniging. Daarvoor zijn we je veel dank verschuldigd. Je opvolgster werd in 1990 Lammie Beuving. Na Lammie Beuving kwam ik, daarna Gitte Snijder en nu ik weer.
Wat is er door de jaren heen veel georganiseerd! De Sinterklaasavonden – altijd dolle pret. Kerstfeest vieren, samen met de vrouwen uit Westerbork. Vaak werd er door de Elper dames een kerststuk opgevoerd, waaraan ook Geertje meedeed.
Later was er ook het kerstkoortje o.l.v. Gabe Dijk. Toen Westerbork er mee ophield, bleven we in Elp. De laatste paar jaartjes samen met de soos.
De jaarlijkse avonden voor de ouderen. Meestal verzorgd door de eigen leden. Er zijn nog heel veel toneelstukjes bewaard gebleven, zodat we zo weer kunnen beginnen. Cake en kniepertjes werden door de leden gebakken en op de avond zelf had ieder een taak, zodat alles gesmeerd loopt. Maar in 1974 stuurde men een brief met een verzoek om een geldelijke bijdrage als tegemoetkoming voor de komende bejaardenavond. Hoe zuinig men ook is, men zit in financiële moeilijkheden. Of het is gelukt weet ik niet.
Het jaarlijkse busreisje. Alle hoeken van het land werden bezocht. Vlak na de oorlog in de vrachtwagen van Jan de Rinter naar Apeldoorn. Op de wagen met Jitse v.d. Vinne als trekkerchauffeur naar Borger en Drouwen. De jaarlijkse fietstochten, altijd een gezellige boel. Samen met de lagere school werd er elk jaar de Floralia georganiseerd, samen met een tuinkeuring. In het voorjaar konden we stekjes kopen en in het najaar werden ze als plant gekeurd en natuurlijk ging het om de prijzen.
Klap op de vuurpijl was natuurlijk de handwerktentoonstelling. Vooral in de beginjaren hing en lag de gymnastiekzaal vol. Spreien – geborduurde tafellakens, breiwerken, naaiwerken en borduurwerken. Wie herinnert zich niet de prachtige schilderijen die jij hebt geborduurd, Geertje! Me dunkt, je zat elk jaar bij de prijswinnaars. De jaarlijkse landdagen van de V.W.V.F. Na afloop steeds je gezegde: Wat was ’t weer een mooie dag.
Beste Geertje, van je 26 ste tot nu je 86 bent, door al die jaren heen was je een enthousiast en actief lid. Wie herinnert zich niet de laatste Sinterklaasavond. Als vrouwenvereniging Elp-Zuidveld hebben we zeker veel aan jou te danken. Nogmaals dank Geertje en we hopen dat je nog lange tijd in ons midden mag zijn. Voor een jubilaris is er een cadeau. Maar als je 86 bent heb je doorgaans alles al. Daarom Geertje, een cadeau waar we allen aan hebben meegewerkt. Het is een dik boek geworden en een plezier om te bekijken. Ik zou zeggen, leg het boek morgen op tafel, ga er rustig bij zitten en geniet ervan. Nu is het tijd om je een ‘Lang zal ze leven’ toe te zingen. En dan is er koffie met appelgebak, gemaakt door Roelie Dilling. Het is de bedoeling dat ieder zijn bijdrage voorleest.
